dunyadan
Aktif Üye
Echo Echo – Hannover kolonyal 06.04.2017 tarihinden itibaren gerçekleşecek olan fotoğraf galerisindeki güncel serginin -kısaca GAF- adıdır. 30.04’e kadar. görebilirsin. Foto muhabiri ve belgesel fotoğrafçısı Kai Loeffelbein, sergisinde Hannover ve çevresindeki kolonyal mirası ele alıyor. Bu amaçla fotoğrafçı, hem kamusal alanda hem de müze koleksiyonlarında Alman sömürgeciliğinin izlerini aramak için fotoğrafik bir arayışa girdi.
Loeffelbein, Hannover şehir manzarasında kolonyal dönemin çeşitli türlerde kalıntılarını ve unutulmuş izlerini buldu: sözde Afrika Mahallesi Hannover-Badenstedt’ten Hannover Hayvanat Bahçesi’ndeki Zambezi tema dünyasına tanınmış ticaret evlerine. Fotoğrafçı ayrıca çeşitli müzelerin arşivlerinde kolonyalizmin eserlerini ve belgelerini bir yandan belgelemek, diğer yandan sorgulamak için buldu.
GAF’deki sergi iki bölüme ayrılmıştır: Zemin katta, Loffelbein’in Hannover’de ipucu arayışına ait görüntüler gösteriliyor, galeride Namibya’dan (eski Alman Güneybatı Afrikası) fotoğraflar yer alıyor ve bu fotoğraflar sırayla içindeki görüntüleri yansıtıyor. Zemin kat anlaşılmalıdır – ve bunun tersi de geçerlidir. Çünkü sömürgecilik geçmişi sadece Almanya’da değil, tabii ki Namibya’da da iz bıraktı ve günümüzde de etkisini sürdürüyor.
Hannover’deki Fotoğraf Galerisi (GAF) (Resim: Hendrik Vatheuer)
sömürgeciliğin izleri
Fotoğrafçının ipucu arayışında altın vuruşundan fazlasını yaptığı ve özellikle mimari (ticari binalar, konut binaları, anıtlar), işaretler (sokak işaretleri, hatıra plaketleri) biçiminde çok çeşitli buluntuların yerini tespit edebildiği söylenebilir. veya müzelerdeki veya Hannover macera hayvanat bahçesindeki nesneler. Loffelbein’in fotoğrafları yakından gözlemlenir, keskin bir şekilde fotoğraflanır ve akıllıca küratörlüğünü yapar. Ziyaretçi, kendi kentsel alanlarındaki kolonyal mirasın çok iyi bir görüntüsünü elde eder ve birçok ize ve sömürgeciliğin acımasız geçmişinin nasıl ele alındığına şaşırır.
Bir fotoğrafçı olarak Kai Loffelbein (*1981) genellikle kendi başlattığı uzun vadeli projeler üzerinde çalışır ve bu projeler için düzenli olarak Afrika ve Asya’ya seyahat eder. Fotoğraf çalışmalarının önemli bir odak noktası, 21. yüzyılın modern üretimi ve değer zincirleri ile insanların bu zincirlerdeki yeri sorunudur.
Fotoğrafçı Kai Loffelbein
(Resim: Tom Leon Zacharek)
Tanıtım sırasında bir röportaj için Kai Loffelbein ile konuştuk:
Bay Loeffelbein, şimdiye kadar ağırlıklı olarak modern dünyanın sorunlarıyla ilgilendiniz. Geçmişle yüzleşmeye ve sömürge mirasıyla uzlaşmaya karar vermenize ne sebep oldu?
Kai Loffelbein: Geçmişin bugüne yansıdığına gerçekten inanıyorum, bu yüzden bu sergi. serginin adı yankı yankı, yani o zamandan bugüne yayılan sesler. Bu konu geçmişte kalmış olsa bile, aslında çok sıcak.
Serginin ziyaretçilerini konunun hangi yönleriyle yakınlaştırmak istersiniz?
Kai Loffelbein: Buradaki sergi Hannover ile ilgili ve sömürgecilik denilince aklınıza hep Berlin ya da Hamburg gibi büyük şehirlerin geldiğini düşünüyorum. Harika bir denizcilik şehri olarak Hamburg ve gerçekten uzun tarihi ile Berlin elbette. Ancak Hannover gibi bir şehirde, o zamanlar sömürgecilikte büyük rol oynayan inanılmaz sayıda kişi var. Bunlar ordunun en üst saflarındaydı ve eski Alman kolonilerinde kötü şeyler yaptılar. Hannover’de oldukça fazla kolonyal iz bulabilirsiniz.
Sergi için kamerayla uzun süre seyahat ettiniz mi?
Kai Loffelbein: Evet kesinlikle. Eskiden yaptığımdan gerçekten farklı bir işti. Kural olarak, çok merkezli, çok odaklanmış bir yerde çalışırım ve konu üzerinde çalışırım. Bu, erişim oluşturmak için inanılmaz miktarda araştırma gerektiren bir iştir. Tabii ki, kamusal alandaki şeyler hakkında. Ama bir de Landesmuseum veya gümrük gibi yerler var ki, fotoğraf çekebilmek ve bu konu üzerinde çok uzun zaman önce çalışabilmek için izin almanız gerekiyor.
Daha önceki projeleriniz genellikle insanlarla ilgiliydi, şimdi ise daha çok şeylerle ilgili. Bunu nasıl buldunuz ve mevcut projenin diğer projelerden farkı nedir?
Kai Loffelbein: Doğru. yani içeride Echo Echo – Hannover kolonyal gerçekten hiç kimse görünmüyor. Bu çok bilinçli bir karardı. Bununla birlikte, bu konu insanlar üzerinde çok büyük bir etkiye sahiptir. Çünkü nihayetinde bu kolonyal ırkçılıklar ve bu kolonyal imajlar zamanın sınavından geçti ve bugün hala varlar. Bu, elbette, beyaz olmayan diğer ten rengine sahip insanları özellikle etkileyen bir şeydir. Yine de bu hikayeyi insanlar olmadan yapmak benim için bilinçli bir karardı.
Sence, Almanya’daki kamusal söylem için kolonyal mirasla hesaplaşmanın önemi nedir?
Kai Loffelbein: Bu kör noktayı aydınlatmanın ve üzerinde çalışmanın çok önemli bir görev olduğunu düşünüyorum. İlkelerde deneniyor ve bu çalışmanın yapması gereken de bu. Sömürgecilik konusuna 120 yıllık, gerçekten artık hiçbir ilgimizin kalmadığı, benim okul günlerimde hiç ilgi görmemiş bir konu olarak bakılmamalı. Çünkü burada Almanya’da gerçek bir etkisi var. Ve elbette Namibya gibi söylemin çok sert olduğu eski kolonilerde de etkisi var.
Sömürgeciliğin bir sorun olarak merkez sahneye çıkması gerektiğini düşünüyor musunuz? Bu gençleri ilgilendiren bir söylem mi?
Kai Loffelbein: Bu söylemin özellikle gençler arasında mevcut olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden kızım gibi gençlerle konuştuğumda konuyu radarlarına alıyorlar. Orada bir farkındalık olduğunu görüyorum, yaşlılardan çok daha fazla.
Röportaj için teşekkürler!
(baba)
Haberin Sonu
Loeffelbein, Hannover şehir manzarasında kolonyal dönemin çeşitli türlerde kalıntılarını ve unutulmuş izlerini buldu: sözde Afrika Mahallesi Hannover-Badenstedt’ten Hannover Hayvanat Bahçesi’ndeki Zambezi tema dünyasına tanınmış ticaret evlerine. Fotoğrafçı ayrıca çeşitli müzelerin arşivlerinde kolonyalizmin eserlerini ve belgelerini bir yandan belgelemek, diğer yandan sorgulamak için buldu.
GAF’deki sergi iki bölüme ayrılmıştır: Zemin katta, Loffelbein’in Hannover’de ipucu arayışına ait görüntüler gösteriliyor, galeride Namibya’dan (eski Alman Güneybatı Afrikası) fotoğraflar yer alıyor ve bu fotoğraflar sırayla içindeki görüntüleri yansıtıyor. Zemin kat anlaşılmalıdır – ve bunun tersi de geçerlidir. Çünkü sömürgecilik geçmişi sadece Almanya’da değil, tabii ki Namibya’da da iz bıraktı ve günümüzde de etkisini sürdürüyor.
Hannover’deki Fotoğraf Galerisi (GAF) (Resim: Hendrik Vatheuer)
sömürgeciliğin izleri
Fotoğrafçının ipucu arayışında altın vuruşundan fazlasını yaptığı ve özellikle mimari (ticari binalar, konut binaları, anıtlar), işaretler (sokak işaretleri, hatıra plaketleri) biçiminde çok çeşitli buluntuların yerini tespit edebildiği söylenebilir. veya müzelerdeki veya Hannover macera hayvanat bahçesindeki nesneler. Loffelbein’in fotoğrafları yakından gözlemlenir, keskin bir şekilde fotoğraflanır ve akıllıca küratörlüğünü yapar. Ziyaretçi, kendi kentsel alanlarındaki kolonyal mirasın çok iyi bir görüntüsünü elde eder ve birçok ize ve sömürgeciliğin acımasız geçmişinin nasıl ele alındığına şaşırır.
Bir fotoğrafçı olarak Kai Loffelbein (*1981) genellikle kendi başlattığı uzun vadeli projeler üzerinde çalışır ve bu projeler için düzenli olarak Afrika ve Asya’ya seyahat eder. Fotoğraf çalışmalarının önemli bir odak noktası, 21. yüzyılın modern üretimi ve değer zincirleri ile insanların bu zincirlerdeki yeri sorunudur.
Fotoğrafçı Kai Loffelbein
(Resim: Tom Leon Zacharek)
Tanıtım sırasında bir röportaj için Kai Loffelbein ile konuştuk:
Bay Loeffelbein, şimdiye kadar ağırlıklı olarak modern dünyanın sorunlarıyla ilgilendiniz. Geçmişle yüzleşmeye ve sömürge mirasıyla uzlaşmaya karar vermenize ne sebep oldu?
Kai Loffelbein: Geçmişin bugüne yansıdığına gerçekten inanıyorum, bu yüzden bu sergi. serginin adı yankı yankı, yani o zamandan bugüne yayılan sesler. Bu konu geçmişte kalmış olsa bile, aslında çok sıcak.
Serginin ziyaretçilerini konunun hangi yönleriyle yakınlaştırmak istersiniz?
Kai Loffelbein: Buradaki sergi Hannover ile ilgili ve sömürgecilik denilince aklınıza hep Berlin ya da Hamburg gibi büyük şehirlerin geldiğini düşünüyorum. Harika bir denizcilik şehri olarak Hamburg ve gerçekten uzun tarihi ile Berlin elbette. Ancak Hannover gibi bir şehirde, o zamanlar sömürgecilikte büyük rol oynayan inanılmaz sayıda kişi var. Bunlar ordunun en üst saflarındaydı ve eski Alman kolonilerinde kötü şeyler yaptılar. Hannover’de oldukça fazla kolonyal iz bulabilirsiniz.
Sergi için kamerayla uzun süre seyahat ettiniz mi?
Kai Loffelbein: Evet kesinlikle. Eskiden yaptığımdan gerçekten farklı bir işti. Kural olarak, çok merkezli, çok odaklanmış bir yerde çalışırım ve konu üzerinde çalışırım. Bu, erişim oluşturmak için inanılmaz miktarda araştırma gerektiren bir iştir. Tabii ki, kamusal alandaki şeyler hakkında. Ama bir de Landesmuseum veya gümrük gibi yerler var ki, fotoğraf çekebilmek ve bu konu üzerinde çok uzun zaman önce çalışabilmek için izin almanız gerekiyor.
Daha önceki projeleriniz genellikle insanlarla ilgiliydi, şimdi ise daha çok şeylerle ilgili. Bunu nasıl buldunuz ve mevcut projenin diğer projelerden farkı nedir?
Kai Loffelbein: Doğru. yani içeride Echo Echo – Hannover kolonyal gerçekten hiç kimse görünmüyor. Bu çok bilinçli bir karardı. Bununla birlikte, bu konu insanlar üzerinde çok büyük bir etkiye sahiptir. Çünkü nihayetinde bu kolonyal ırkçılıklar ve bu kolonyal imajlar zamanın sınavından geçti ve bugün hala varlar. Bu, elbette, beyaz olmayan diğer ten rengine sahip insanları özellikle etkileyen bir şeydir. Yine de bu hikayeyi insanlar olmadan yapmak benim için bilinçli bir karardı.
Sence, Almanya’daki kamusal söylem için kolonyal mirasla hesaplaşmanın önemi nedir?
Kai Loffelbein: Bu kör noktayı aydınlatmanın ve üzerinde çalışmanın çok önemli bir görev olduğunu düşünüyorum. İlkelerde deneniyor ve bu çalışmanın yapması gereken de bu. Sömürgecilik konusuna 120 yıllık, gerçekten artık hiçbir ilgimizin kalmadığı, benim okul günlerimde hiç ilgi görmemiş bir konu olarak bakılmamalı. Çünkü burada Almanya’da gerçek bir etkisi var. Ve elbette Namibya gibi söylemin çok sert olduğu eski kolonilerde de etkisi var.
Sömürgeciliğin bir sorun olarak merkez sahneye çıkması gerektiğini düşünüyor musunuz? Bu gençleri ilgilendiren bir söylem mi?
Kai Loffelbein: Bu söylemin özellikle gençler arasında mevcut olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden kızım gibi gençlerle konuştuğumda konuyu radarlarına alıyorlar. Orada bir farkındalık olduğunu görüyorum, yaşlılardan çok daha fazla.
Röportaj için teşekkürler!
(baba)
Haberin Sonu